هیزم وزغال چوب تأمین می کردند و صمغ های درختی به جای نفت و قیر نيازهاي آنها را رفع می ساخت از این رو در کتابهای تاریخی آسیا و شمال آفریقا نام نفت و موارد استعمال آن بسیار دیده می شود ولی از رواج و شیوع نفت در اروپای آن روز خبری نیست .

      در کتابهای عهد عتیق از جمله تورات باب ششم آیه چهاردهم خطاب به نوح پیغمبر می نویسد:« پس برای خود کشتی از چوب کوفر[1] بساز و حجرات در کشتی بنا کن و بیرونش را با قیر اندود کن.»

      هم چنین در همین کتاب باب دوم آیه سوم راجع به تولد حضرت موسی می نویسد:

      «چون مادر موسی نتوانست او را از دیگران پنهان دارد تابوتی از نی برایش گرفت و آن را به قیر و زفت[2] اندود و طفل را در آن نهاد و آن را در نیزار به کنار نهر گذاشت.»

      آنچه در این دو بند بالا آمد فقط منظور چک نمودن سابقه تاریخی قیر و نفت می باشد و از بعد ارزشی و مذهبی و تحریفات صورت گرفته در این کتب آسمانی ، دخالتی نمی نمائیم و آن را به اهل تحقیق وتتبع وا می نهیم.

      کاوشهای باستان شناسان در کشور عراق نشان داده که از چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح ، ملات قیر در عمارات و ابنیه به کار می رفته است . هرودوت[3] معروف به پدر تاریخ ( قرن پنجم پیش از میلاد ) می نوسید:

      «سنگ فرش کف باغهای معلق بخت النصر با « قیر معدنی » بند کشی شده بود و مردم بابل استخرها و راههای آب و سدهای خود را با قیر بند کشی می کردند . هم چنین بنا به گفته مورخین در بابل جاده ها را آجر فرش می کردند و با قیر بند کشتی می نمودند تا تحمل ارابه های سنگین را داشته باشد . » (منظور از بند کشی ، پر کردن درز آجرها و سنگها با ملات می باشد. )

      مصریان از آسفالت و قیر فلسطین برای مومیائی کردن اجساد استفاده می نموده اند و بعضی از ملل خاورمیانه فراورده های نفتی را (به خصوص قیر معدنی) در سحر و جادو به کار می برده اند و گاهی هم بتهای کوچک و بزرگ از آن می ساختند .

      بحر المیت فلسطین یکی از نقاطی بود که از آن قیر به دست می آمد و به قرار معلوم از کف دریاچه مزبور تکه های بزرگ قیر روی آب می آمد و مردم آن را جمع نموده و از آن استفاده می نمودند .

      یونانیها فقط در قرن هفتم میلادی نفت را در میدانهای جنگ به کار می بردند و اسلحه ای داشتند که آن را « آتش مدیها » می خواندند . این اسلــــحه در زمان هراکلیوس امپراتور بیزانس اختراع شد . مسلمانان (عربها) دوبار قسطنطنیه را محاصره کردند و هر دو مرتبه حمله آنان بوسیله آتش اندازهای نفتی دفع شد.

      در سال ۹۴۱ میلادی هنگامیکه ناوگان روسی مرکب از هزار کشتی به محاصره قسطنطنیه آمد رومیها نفت روی آب دریا ریختند و آتش زدند و کشتیهای روسی را سوزانده و بدینوسیله آنان را مغلوب ساختند.

     آنچه در این دو بند بالا آمد فقط منظور چک نمودن سابقه تاریخی قیر و نفت می باشد تا معلوم شود که سابقه نفت و کاربرد آن در جوامع مختلف مربوط به چند سال اخیر نمی باشد و با تاریخ کهنه انسان رابطه ای نزدیک دارد.